ارزیابی و سنجش رابطه مؤلفه‌های کالبدی مؤثر بر امنیت با میزان پایداری بافت‌های تاریخی، نمونه مورد مطالعه: بافت تاریخی شهر یزد

امنیت یکی از شاخص‌های مؤثر بر ارتقای پایداری سکونتگاه‌ها و از جمله زیرساخت‌های لازم جهت رونق اجتماعی، اقتصادی و کالبدی در شهرها و به‌ویژه بافت‌های تاریخی است. در این پژوهش سعی گردیده رابطه مؤلفه‌های کالبدی مؤثر بر امنیت با میزان پایداری بافت تاریخی شهری یزد، در قالب مؤلفه‌های شش‌گانه و به‌واسطه 24 شاخص بررسی گردد. در این پژوهش از روش پژوهش پیمایشی و همبستگی استفاده گردیده است. به‌منظور سنجش و ارزیابی رابطه امنیت با میزان پایداری در بافت تاریخی شهر یزد، ابتدا شاخص‌های سنجش میزان پایداری در ابعاد پنج‌گانه تعیین و به کمک پرسشنامه و برداشت کالبدی، میزان عددی شاخص‌ها سنجش و سپس با استفاده از تکنیک AHP و به کمک نرم‌افزار GIS وزن نهایی شاخص‌ها اعمال و نقشه‌های میزان پایداری و در نهایت نقشه پایداری کل استخراج گردید. به‌منظور سنجش رابطه متغیرهای مستقل و وابسته از آزمون‌های آماری رگرسیون خطی چندگانه و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. همچنین از آزمون دوربین واتسون جهت بررسی هم خطی متغیرها و از آزمون آماری کولموگراف - اسمیرنف جهت تشخیص نرمال بودن توزیع داده‌های پژوهش استفاده شده است. همچنین جهت تبیین معنی‌داری مدل رگرسیونی چندگانه از روش تحلیل واریانس ANOVA استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در مجموع بافت تاریخی شهر یزد نسبتاً ناپایدار است و مؤلفه‌های «نور و روشنایی» با بتای 576/0 و «نظارت اجتماعی» با بتای 502/0 بیشترین رابطه مستقیم و معنی‌دار را با ارتقای میزان پایداری در این بافت دارند. همچنین مؤلفه «خوانایی» با بتای 352/0 کمترین میزان همبستگی را با ارتقای میزان پایداری دارد.